maandag 19 maart 2012

Nieuwe week

Vandaag begint er weer een nieuwe week en nemen we afscheid van vorige week... In zoverre dat gaat bij zo'n bizarre week! De wereld pikt de draad ondertussen weer 'gewoon' op, hier zijn we nog niet zover. Het lijkt wel of Lommel een beetje van de buitenwereld is afgesneden; iedereen hier kent wel iemand die betrokken is bij dit rampzalige ongeluk, dus hier blijft die serene, gedompte sfeer hangen... Zoals m'n vriendin al omschreef: "Net alsof ze een sluier over Lommel heen gegooid hebben en iedereen z'n adem inhoudt".

Ondanks dat wij zelf geen dierbare hebben verloren, hakt het er behoorlijk in om op het stoeltje tussen al die foto's te zitten voor het tekenen van het rouwregister (en wat schrijf je in hemelsnaam op zo'n moment in dat grote boek?!). Het is gewoon niet te bevatten... Ook ben ik met manlief en kids naar de getroffen school gegaan om daar kaarsjes te branden voor de slachtoffertjes. Dit is het enige wat we kunnen doen: Ons medeleven tonen...

Verder vind ik het allemaal wel goed zo, ga ik het verdriet niet meer opzoeken dan nodig is. Naar de wake in de kerk zijn we bijvoorbeeld niet gegaan en ook naar de begrafenis/herdenkingsdienst a.s. woensdag ga ik niet... Mijn vriendin gaat zich er wel aan wagen, als ze tenminste kans krijgt om door de mensenmassa heen te komen.Voor mij persoonlijk is dat teveel van het goede.Er staan dan 15 kisten opgesteld en het verdriet vult dat grote gebouw, pfff...Ik kijk het wel gewoon op TV en ach, vanaf m'n bedje in de woonkamer kan ik het Soeverein (gebouw waar de dienst gehouden wordt) zien, dus dat is voor mij dichtbij genoeg.

En ik snap dat jij misschien wel een beetje moe wordt van al die droevige posten van mij n.a.v. dit drama, toch wil ik graag nog 1 mooie compilatie (van VTM) met je delen ter nagedachtenis aan alle slachtoffers........
http://www.youtube.com/watch?v=WqNWz7l5QTQ

En stilletjes aan gaan we weer proberen ons dagelijks leven op te pakken. Bij dat leven van alle dag, hoort voor mij ook het bloggen over ditjes en datjes... Geen zware kost, maar gewoon lekker bloggen! Dus ik kom snel weer eens langs om te genieten van jullie mooie blogs en ik ga weer eens posten over onze gezamelijke passie; Heerlijk wonen!

En om positief deze nieuwe week in te gaan: Hier wat voorjaarsgroen... Fijne week!





Judith

33 opmerkingen:

AweSomeLiving By Rosita de Jongh zei

ik begrijp het wel maar toch ..... prachtige voorjaars plaatjes ....geniet er lekker van hoop dat je de draad snel wer op kan pakken zonnetje gaat weer schijnen probeer er wat van te genieten oke sterkte dikke knuf van mij lieve groet rosita

Home and Lifestyle zei

Je droevige posten kan ik goed begrijpen hoor, ik verplaats mij er dan maar in dat zoiets hier in het dorp zou gebeuren en ik weet genoeg...verschrikkelijk gewoon! Dan kun je toch ook even over niets anders meer praten en aan niets anders meer denken.

Ik wens je deze week veel sterkte, van dichtbij meemaken is heel anders dan van veraf (hoewel dat ook al bijzonder aangrijpend is)!

Lieve groet, Ingrid

ivoorwit.blogspot.com zei

Toch sterkte! Je omgeving blijft om je heen. Dus zal je het steeds op een of andere wijze even weer tegenkomen. Schrijf er wel over We willen best met je meeleven. Maar je hebt gelijk voor ons herneemt het leven z'n gewone gang. Geniet van de fijne dingen. Alles wordt zo mooi buiten. En het wordt alweer lekker weer. Kan je ook lekker buiten zitten/liggen?
Groetjes, Thea R.

Trudy zei

Toch sterkte hoor! En tot snel schrijfs weer!

Marjan zei

Het leven gaat door, dat is maar al te waar. Toch zal het niet meevallen als je er van zo dichtbij mee geconfronteerd bent.
De zinnen weer verzetten met bloggen en blogs lezen zal je misschien goed doen, sterkte.
Liefs
Juul

Blomkje en Wenje zei

Kippenvel, Judith! En is bloggen niet bedoeld om dingen te delen? We leven met de nabestaanden én met Lommel mee, ook al wonen we er ver vandaan. Goed van je dat je dit wilt delen met ons, zijn daar je blogvriendinnetjes ook niet voor? Sterkte.

Groetjes, Pietrik

Marleen zei

Bedankt dat je in je blog de tijd neemt om de slachtoffers van het busongeval te herdenken. Zelf wonen wij op enkele kilometers van de Sint-Lambertusschool. Het ongeval laat ons niet los. Het zal tijd kosten om het gewone leven te hervatten. Veel sterkte,
Marleen

Corine(THUIS) zei

Jij mag bloggen wat je zelf wilt, en dit drama is voor ons dan wel wat verder weg, maar iedereen die zelf kinderen heeft die wel eens met school weg gaan, die kan zich er vast iets (of juist niet!)bij voorstellen wat het is om je kind na zo'n leuke week niet meer levend terug te zien..
En als ik het filmpje van je link bekijk, dan krijg ik het te pakken als ik al die kisten zie en al die lijkwagens..
Sterkte Judith ook al kies je er (begrijpelijk) voor van iets meer afstand mee te leven.

Je lentebak is prachtig, zeker samen met het zonnige weer buiten!
Lieve groet, Corine

Het lijstje van brocante zei

Petjeaf voor jou meis.....ik vind het helemaal niet erg ....al kom je nog met 10 posten hierover....het is ook een vorm van verwerking....wat is nou mooier om dit met zoveel mensen te delen....dat vind ik ook zo bijzonder in blogland....ze zijn er voor je .....als dat nodig is....dat is alleen maar fijn Judith!!!!
Veel sterkte nog met alles...lieve groetjes,
Silvia

Paintings by Louise, Maison Louise zei

Moe worden van jou posten?
Helemaal niet hoor, schrijf het van je af in hoeverre je dit kunt.

Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd. En als je er zo dicht bij bent, dan raakt het je des te dieper.

Veel sterkte voor de komende tijd.

Lieve groet,

Loes

Nicole (MLBV crafting) zei

Dit is zo ingrijpend hier kan je niet aan voorbij gaan, vooral als het zo dichtbij is. Dus jij mag lekker blijven posten en er komen vanzelf weer andere berichten maar vergeten wordt het nooit.
Sterkte en groetjes, Nicole

Colorful home zei

hoe dubbel kan het zijn, maar het is gewoon zo als het is: VRESELIJK en Ja het leven gaat door, ONVOORSTELBAAR! En dus is het helemaal goed om daar bij stil te staan. En tegelijkertijd gaat het leven dus door. Kunnen wij zeggen en oh, wat ben ik blij en voel ik me gezegend dat ik dat kan zeggen. Take care,
xo
Carolien

Bij Guusje Thuis zei

Het leven gaat door, maar in Lommel zal het voorlopig toch zeker zijn verdrietsporen mee dragen, niet vreemd toch?! Dat jij daar over blogt, vind ik juist mooi ... het is iets wat bij jou 'om de hoek' speelt en je raakt. Dat is het bijzondere van bloggen; zo gaat het over mooie vondsten en zo over iets wat je diep raakt. Hou je haaks, groetjes Colin

Rarda zei

Vandaag kijk ik voor hetveerst op je blog en lees je laatste bericht. Het leven gaat door,maar ............toch weer even stil staan bij dit vreselijke gebeuren vind ik zeer terecht. Heel veel sterkte. Groetjes Rarda. Ps. Ik ga je volgen.

lia zei

Natuurlijk gaat het leven verder, en ik vind dat je hier best wel bij stil mag staan. Ook al is het voor mij verder weg, iedereen kan zich wel voorstellen hoe dit moet zijn. Ik kan dat wel en ik hoop dat de familie op een mooie manier afscheid kan nemen, en niet lastig gevallen worden door de pers.

En als ik je link bekijk, dan krijg ik meteen een brok in mijn keel.

Heel veel sterkte deze week, want het zal Woensdag een hele zware dag worden.

Liefs Lia

Willy zei

Ik ben er weer even stil van, wat een verdriet. Het zal nooit meer zo zijn als het was in Lommel.
Sterkte nog, lieve groet

Bonjade zei

Blog waarover jij vindt dat je moet bloggen.....
Waarom zouden we hier niet stil bij staan......voor hen gaat het leven even helemaal niet verder nu.
Staat alles even stil........
Wordt het nooit meer hetzelfde.

Juist goed dat we hier wat langer stil bij staan......


Sterkte en liefs

Huize Kip Kakel zei

Hoi Judith,
Fijn dat we in Blogland alles kunnen delen, dus ook verdriet!
Neem je tijd en je mag erover schrijven hoeveel je maar wilt!
Deze verdrietige herinneringen zullen blijven , maar dragen we die niet allemaal mee, ver weg of dicht bij?
Sterkte deze week weer!
Groetjes Hannie

Peet zei

Weet gewoon niet goed wat ik moet zeggen. Vind het zo vreselijk wat er gebeurd is. De nachtmerrie van elke ouder. Word er zo verdrietig van.
Wat goed van je, dat je naar de school bent geweest en zo, moedig hoor!
Wens je een goede week.
Lieve groetjes, Peet.

Ger zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Ger zei

Lieve Judith,

.....Het leven gaat door....en dat is óók het leven van alle dag.

Voor de een is dat een leven geworden vol verdriet en door een hel gaan,zeker in de komende tijd voor alle nabestaanden van dit vreselijke en tragische busongeluk.

Voor de ander....de buitenstaander,de niet direct betrokkenen, is het meeleven en in gedachten bij hen zijn en uit het diepst van ons hart wensen en hopen dat eens achter de inktzwarte wolken de zon weer zal schijnen voor al de getroffenen...

En dat de sluier van verdriet en rouw die over Lommel en Heverlee hangt eens op zal optrekken...

Ik vind het moedig en mooi hoe jij de woorden hebt kunnen vinden om het hier neer te schrijven in je posten van de afgelopen dagen, zo respectvol en met een diep medeleven naar je medemens toe.

Ook ik wens jou veel kracht toe om alle emoties te kunnen verwerken....en dat zal echt niet van de een op de andere dag gaan lukken.

Liefs en een welgemeende knuffel van mij!!!

Ger

Anoniem zei

In Blogland kun je alles delen, dus ook verdriet!
Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, en als je er zo dicht bij bent, dan raakt het je des te dieper.

Heel veel sterkte toegewenst,

Esther

Unknown zei

Toch logisch meid,dat dit vreselijke nieuws je bezig houd..
Gewoon doen wat voor jezelf goed voelt,niets moet ,niets laten.
Denk dat iedereen wel heel goed snapt dat je hier over blogt,wij allen vinden het al verschrikkelijk ,dus de mensen uit jouw'n dorp ervaren dit als verschrikkelijk,en dat is het ook.
Neem je tijd ervoor!
Sterkte hoor,groetjes karin

Babette zei

Je moet niet denken dat we er moe van worden. Ik in ieder geval niet.
Het is jouw manier van verwerken en je kan het van je afschrijven en delen met andere bloglezers.
Ik denk er ook iedere dag even aan en sta er even bij stil. Misschien omdat mijn dochter 12 is en dezelfde leeftijd heeft als de kinderen die overleden zijn. Misschien omdat Lommel een uurtje van mij vandaan ligt. Mijn familie woont een uur de andere kant op in Nederlands Limburg. Dan voelt het als een soort van beetje dichtbij.
Ik wens je heel veel sterkte.

Liefs, Danique

Sjoukje zei

Hoi Judith,
Fijn dat je de moed weer vind om weer wat voorjaarsbloemen te posten...Alles gaat ook gewoon door maar dat neemt jullie verdriet en verslagenheid niet weg...Maar het helpt wel om voorzichtig hier en daar de draad weer op te pakken. hoe moeilijk dat ook is.Ik heb je linkje halverwege afgebroken, niet omdat het niet mooi was maar het is zo hartverscheurend. Zoveel verdriet en emoties en dan woon ik helemaal in Friesland. Dit grijpt iedereen aan en ik vind het dan ook meer dan normaal dat je hier posten aan besteed. Het zou vreemd zijn wanneer je het niet deed... We leven hier met jullie mee. Ondanks de grote afstand. En net zoals je zegt je hoeft het verdriet niet op te zoeken...Het is al zo moeilijk...
Sterkte....
Liefs Sjoukje

Huys 50 zei

Samen kunnen we toch dit verdriet delen Judith al is het voor ons veel verder weg hé.
Jij woont daar en wij hier... jij voelt het van zo dichtbij daarom is het juist goed dat je het op je blog van je af kunt schrijven.
Doe maar hoor dat voelt mischien zoveel beter en wij/ik lees alles hoor.
Een moeilijke dag morgen.......
Sterkte meis

lieve groetjes
Dicky Marie

faire un songe zei

Lieve Schat, als jij de behoefte hebt om hier over te schrijven, wie zijn wij dan om daar over te oordelen...
Ik snap het wel hoor.. het is ook een manier om het van je af te schrijven.
Het zijn ook niet de makkelijkste dagen voor Lommel...en dan is het wel heel dicht bij..
Het moet een plekje krijgen en de scherpe kantjes moeten ervan af gaan.. maar dat kan en zal nog wel even duren.!!

Liefs Hetty

ida zei

Inderdaat het leven gaat weer gewoon verder en fijn dat je dit met ons wil delen .Sterkte voor morgen ook al ben je er niet persoonlijk bij maar we leven met jullie mee !
Lieve gr...ida

Mayflower zei

Ik heb even bijgelezen bij je lieve Judith, begrijpelijk dat je dit alles van je af wilt schrijven.
Wat een vreselijk drama en wat een verdriet voor allen die een dierbaar iemand zijn verloren door dit vreselijke ongeluk.
Zoiets is niet te bevatten.
Ik wens je veel sterkte en wil je laten weten met jullie mee te leven.
Liefs, Mea

hokje zei

Het is goed om verdriet te delen en dat is mogelijk via het bloggen; een zeer indrukwekkende compilatie!

Lieve groet, Miranda

Maison Marie et Florence zei

Dag Judith,
Het is inderdaad heel erg wat er gebeurd is .
Momenteel staat hier de tv aan ,ik kijk toch even mee (vtm)(begrafenis) want we mogen er wel even bij stil staan .
Ik ben bang dat voor de ouders het ergste nog moet komen ,straks gaat iedereen weer zijn eigen weg,en valt de aandacht weg en zal er wel een boel te regelen zijn,met verzekeringen etc en meestal gaan zulke dingen niet van een leie dakje
ik kan mij voorstellen dat het in jou omgeving erg leeft en voelbaar is
ik hoop dat het met jou wat beter gaat ?
Groetjes manuela

Claudia Leertouwer zei

Lommel, waar ligt Lommel eigenlijk? Ik weet het geografisch gezien niet precies, ik weet wel dat ik net een kaartje stuurde naar iemand in Lommel. De schrik sloeg me om het hart, ik stuurde een kaartje naar een moeder, een moeder uit Lommel….Heel voorzichtig kijk ik op Facebook, je berichtje zegt me genoeg, geen kind van jou…Het laat me maar niet los, doet echt pijn, mijn gedachten zijn vaak in Lommel deze dagen al weet ik dan nog steeds niet precies waar het ligt…

Rozmeen zei

Lieve Judith,

Ik begrijp het dat je er heel verdrietig van wordt en het moeilijk uit je hoofd kan zetten. het is ook verschrikkelijk wat er gebeurt is.. Ik wens je veel sterkte en een dikke knuffel,
Rozmeen