Hij is al voorbij gekomen, onze nieuwe bijzettafel. Maar ook op mijn blog ga ik graag nog eens wat aandacht besteden aan onze nieuwste aanwinst, want ik ben er ontzettend blij mee!
De antieke hangoortafel had bij de verhuizing een plek gekregen in onze woonkamer. En hoe mooi ik 'm ook vond in onze vorige huizen, nu kwam ie niet tot z'n recht... Hij was te klassiek, te sierlijk en te verfijnd voor dit stoere huis. Hij viel helemaal weg in zijn nieuwe woonomgeving.
voor |
Maar we hadden nog zoveel te doen, dus dit had geen prioriteit en voorlopig stond die tafel er nog prima en kon ik op mijn gemak bekijken wat ik nu precies wilde in deze hoek van de kamer.
We hadden afgelopen winter, tijdens de bouw, al prachtige planken en balken van oude eiken spoorbielzen gekocht... Als je mooi hout tegenkomt tegen redelijke prijzen dan moet je je slag slaan!
Dat mooie hout lag geduldig in onze garage te wachten en al is de stapel aanzienlijk verminderd: Er lag nog genoeg voor een bijzettafel. Dus ging ik aan het meten en ontwerpen en heeft Bas daarna zijn gereedschap erbij gehaald om dat ontwerp uit te werken en zo werd er vorm gegeven aan onze nieuwe bijzettafel.
Alweer tafel nummer zes van zijn hand en Bas heeft zichzelf overtroffen, want ik vind deze tafel de allermooiste van allemaal! Helaas werd mijn geduld op de proef gesteld toen hij ruim twee weken geleden door zijn rug ging... Hierdoor werd het project wat nog nèt niet afgerond was op de langere baan geschoven. Maar afgelopen week hebben we de puntjes op de 'i' gezet en hebben we een beroep gedaan op de spierbundels van onze zoon om de tafel op z'n plek te zetten.
Een vriendin van me snapte niet waarom die hangoortafel van mij weg moest, want die stond er toch mooi? Toen ze onlangs hier kwam en een blik wierp in onze woonkamer, snapte ze het in één keer wel: Het klopt nu gewoon!
Het mooie van zelf ontworpen en zelf gemaakt en dan ook nog eens van zo'n mooi doorleefd eikenhout, maakt zo'n meubelstuk uniek en eigen! Trots op mijn vent, want zo'n 2 jaar geleden kwam hij thuis te zitten met een burnout (handige timing was dat niet zo net voordat we gingen bouwen) en de nasleep ervan is onder andere dat het klussen niet meer zo vanzelfsprekend is en makkelijk gaat dan eerst. En omdat de simpelste dingen soms gewoonweg niet lukken, is de zin in klussen vaak ver te zoeken. Daarom heeft hij lange tijd tegen dit project opgehikt, maar gelukkig lukt het klussen soms wél en dan zijn we allebei extra blij!
En daarom ga ik nu lekker spammen met sfeerbeelden van het mooie eindresultaat, al vind ik zelf dat je op de foto's niet echt goed kunt zien hóe gaaf ie er in werkelijkheid bij staat;-)
En daarom ga ik nu lekker spammen met sfeerbeelden van het mooie eindresultaat, al vind ik zelf dat je op de foto's niet echt goed kunt zien hóe gaaf ie er in werkelijkheid bij staat;-)
Het volgende tafelproject staat alweer in de startblokken: De palletwagen die we als salontafel gebruiken is voor deze zithoek te klein. Ik heb overwogen voor een andere tafel te gaan en de palletwagen naar de speelkamer te verhuizen. Maar dat onderstel van staal en die wielen... Ik vind dat zo mooi staan hier, dat we ervoor gekozen hebben om 'm op maat te laten maken. Hiervoor hebben we mijn oom benaderd en die gaat het staalwerk weer voor zijn rekening nemen: Hoera! Ongeduldig als ik ben, verheug ik me nu al op het eindresultaat!
Groetjes,
Judith