zondag 30 oktober 2016

Bijzettafel

Hij is al voorbij gekomen, onze nieuwe bijzettafel. Maar ook op mijn blog ga ik graag nog eens wat aandacht besteden aan onze nieuwste aanwinst, want ik ben er ontzettend blij mee!


De antieke hangoortafel had bij de verhuizing een plek gekregen in onze woonkamer. En hoe mooi ik 'm ook vond in onze vorige huizen, nu kwam ie niet tot z'n recht... Hij was te klassiek, te sierlijk en te verfijnd voor dit stoere huis. Hij viel helemaal weg in zijn nieuwe woonomgeving.

voor

Maar we hadden nog zoveel te doen, dus dit had geen prioriteit en voorlopig stond die tafel er nog prima en kon ik op mijn gemak bekijken wat ik nu precies wilde in deze hoek van de kamer.

 We hadden afgelopen winter, tijdens de bouw, al prachtige planken en balken van oude eiken spoorbielzen gekocht... Als je mooi hout tegenkomt tegen redelijke prijzen dan moet je je slag slaan!

Dat mooie hout lag geduldig in onze garage te wachten en al is de stapel aanzienlijk verminderd: Er lag nog genoeg voor een bijzettafel. Dus ging ik aan het meten en ontwerpen en heeft Bas daarna zijn gereedschap erbij gehaald om dat ontwerp uit te werken en zo werd er vorm gegeven aan onze nieuwe bijzettafel.


Alweer tafel nummer zes van zijn hand en Bas heeft zichzelf overtroffen, want ik vind deze tafel de allermooiste van allemaal! Helaas werd mijn geduld op de proef gesteld toen hij ruim twee weken geleden door zijn rug ging... Hierdoor werd het project wat nog nèt niet afgerond was op de langere baan geschoven. Maar afgelopen week hebben we de puntjes op de 'i' gezet en hebben we een beroep gedaan op de spierbundels van onze zoon om de tafel op z'n plek te zetten. 

Een vriendin van me snapte niet waarom die hangoortafel van mij weg moest, want die stond er toch mooi? Toen ze onlangs hier kwam en een blik wierp in onze woonkamer, snapte ze het in één keer wel: Het klopt nu gewoon!



Het mooie van zelf ontworpen en zelf gemaakt en dan ook nog eens van zo'n mooi doorleefd eikenhout, maakt zo'n meubelstuk uniek en eigen! Trots op mijn vent, want zo'n 2 jaar geleden kwam hij thuis te zitten met een burnout (handige timing was dat niet zo net voordat we gingen bouwen) en de nasleep ervan is onder andere dat het klussen niet meer zo vanzelfsprekend is en makkelijk gaat dan eerst. En omdat de simpelste dingen soms gewoonweg niet lukken, is de zin in klussen vaak ver te zoeken. Daarom heeft hij lange tijd tegen dit project opgehikt, maar gelukkig lukt het klussen soms wél en dan zijn we allebei extra blij!

En daarom ga ik nu lekker spammen met sfeerbeelden van het mooie eindresultaat, al vind ik zelf dat je op de foto's niet echt goed kunt zien hóe gaaf ie er in werkelijkheid bij staat;-)

 
  
 

Het volgende tafelproject staat alweer in de startblokken: De palletwagen die we als salontafel gebruiken is voor deze zithoek te klein. Ik heb overwogen voor een andere tafel te gaan en de palletwagen naar de speelkamer te verhuizen. Maar dat onderstel van staal en die wielen... Ik vind dat zo mooi staan hier, dat we ervoor gekozen hebben om 'm op maat te laten maken. Hiervoor hebben we mijn oom benaderd en die gaat het staalwerk weer voor zijn rekening nemen: Hoera! Ongeduldig als ik ben, verheug ik me nu al op het eindresultaat!

Groetjes,
Judith

maandag 24 oktober 2016

Leeslamp

Ik was al een hele tijd op zoek naar een leeslamp voor bij de bank. Een héle mooie vond ik de Spezia van Tierlantijn, maar van de prijs werd ik minder vrolijk...


 Vandaar ook dat mijn zoektocht wat langer duurde, want ik ben zo'n type die dan best wat geduld kan opbrengen en wacht totdat er wat op mijn pad komt waarbij het totaalplaatje klopt...


Gisteren gingen we naar de kartbaan met de jongste (hij vindt karten ge-wel-dig) en op de heenweg komen we dan praktisch langs de Karwei. En de Karwei was deze week heropend na een verbouwing... Eventjes binnenwippen dus om eens naar dat nieuwe concept te kijken.


En waar ik het het minst verwacht, daar kwam ik dus onverwachts 'mijn' leeslamp tegen!

 Het is een sobere, tijdloos uitgevoerde leeslamp van mat staal/metaal in een subtiele koper kleur. Het model heet Daimen. Tel daarbij op het prijskaartje van 109 euro en dan nog een korting van 20% daaroverheen: Een echt koopje wat mij betreft en daar word ik best vrolijk van!


Een woonwinkel tip die ik dus graag met mijn lezers deel, want volgens mij geldt er op het moment bij ieder filiaal een korting van 20% op een artikel naar keuze en het assortiment lampen vond ik verrassend uiteenlopend... Veel in de commercieel goedlopende VTwonen stijl, maar ik als liefhebber van de sobere woonstijl kon er dus ook slagen. En dat voor een betaalbare prijs!


Fijne week allemaal!

Judith







maandag 10 oktober 2016

Visitekaartje

De hal wordt vaak gezien als het visitekaartje van je huis. Zelf vind ik de voortuin al een visitekaartje: Soms zie je lelijke gevels, maar is de voortuin zo mooi aangelegd, dat je ziet dat er mensen wonen met liefde voor hun huis. Maar soms zie je ook prachtige panden, die niet tot hun recht komen vanwege een verwaarloosde voortuin... Dus ik vind dat het daar al begint.

Onze voortuin staat nog op de klussenlijst: De bestrating is bijna klaar en daarna kan de beukenhaag gezet worden. Het begin is gemaakt, maar onze tuin zal nog jaren nodig hebben om om ons en ons huis heen te groeien, dus laat ik je nu dat andere visitekaartje maar zien: Onze hal!


Bij ons in ons Brabantse dorp komen de meeste mensen gewoon achterom, maar uiteraard hebben we daardoor niet minder aandacht besteed aan ons halletje.

Net als bij ons vorige huis, hebben we er wederom voor gekozen om de hal bescheiden te houden. Natuurlijk is een royale hal een mooie binnenkomer en voor andere mensen is dat misschien doorslaggevend, maar wij trekken die vierkante meters liever bij de leefruimtes.  Ons halletje heeft aan één zijde de trap naar boven en aan de andere zijde is er een kastenwand, aangezien ik een enorme hekel heb aan rommelige kapstokken! Maar voor de rest is het niet meer dan een passantenruimte.

Toch kun je ook zo'n kleine ruimte een warme, sfeervolle uitstraling geven, wat ik geprobeerd heb door de muren te kalken in de kleur Piombo van Carte Colori. En mijn schoonpaps heeft de kastenwand in diezelfde kleur geverfd met krijtlak. Op de vloer liggen waaltjes van blauwe hardsteen en de deuren hebben strak smeedijzeren deurgrepen gekregen.


Ook de trapleuning is van smeedijzer. Dit is ons derde eigen huis en in al onze huizen heeft mijn peetoom de trapleuningen gemaakt:  Handwerk van een echte vakman, met liefde voor ons gemaakt! Wat wil een mens nog meer? Deze keer is de trapleuning wat grover dan in onze vorige huizen, want we vonden dat ons stoere, sobere huis dat wel kon hebben.


De muren van de trapopgang zijn gekalkt in de kleur Lino. In de muur is een ijzeren kozijn geplaatst, waarin het glas ingezet is met ouderwetse stopverf voor een authentiek effect. Ik wilde heel graag een raam 'ergens' binnenshuis: Ik vind zo'n doorkijkje superleuk! En dit was eigenlijk de enige optie waar dit te realiseren was.


De trap is maatwerk in massief eiken. Ik heb wel nadrukkelijk kenbaar gemaakt dat ik écht rustiek eiken wilden, want ik had al verschillende voorbeelden voorbij zien komen van mensen met diezelfde wens, maar waarbij dan toch hout gebruikt was wat te strak en netjes was. Ik kan niet anders zeggen, dan dat onze trappenman goed geluisterd heeft naar mijn voorkeur voor rustiek eiken. Het hout heeft mooie noesten, barsten en zelfs gaten!

Als afwerking kwam de trappenman met de kleurstalen van olie aan mijn bed... Op het moment dat die keuze gemaakt moest worden, lag ik met morfine op bed vanwege mijn rug en kon ik niet naar de fabriek komen, dus kwam die beste man naar mij: Topservice die je helaas anno 2016 niet meer vaak tegenkomt!

Ik heb gekozen voor een warme kleur, net zoals bij de keukenfronten. Op dit moment zie je vooral veel vergrijsde tinten, maar ik vond deze warme kleur gewoon erg mooi en tijdloos. En mijn ervaring is dat je bij het maken van dit soort keuzes dan toch echt gewoon beter je buikgevoel kunt volgen.


We hebben er destijds voor gekozen om onze trap door de trappenman in de olie te laten zetten, omdat dit toch wel een tijdrovende en intensieve klus is. Jammer, want tijdens de stucwerken is er veel stucspul in de noesten gaan zitten en zit er een witte waas overheen. Dus achteraf gezien hadden we toen beter ons geld in onze zakken kunnen houden, want nu moeten we alsnog de trap opnieuw in de olie zetten nadat we 'm eerst ontdaan hebben van de stucresten... Zo geen zin in!
 

 
 
Pas was ik bij 'Landelijk at home' en kwam ik deze mooi waxinelichthouder tegen... Aangezien degene die hier eerst stond gesneuveld was, ging deze met mij mee naar huis. Een set oude filmblikken op de grond en een winters vachtje maken het stilleven bij het bankje af. Naast het bankje staat een paraplubak van Hoffz; Niet alleen decoratief, maar nu de herfst is aangebroken ook handig!


 
Tot slot heeft Bas onlangs twee haken van datzelfde merk op de hal muur bevestigd, zodat ik mijn zelfgemaakte festoen daar een plek kon geven. Zo'n toef groen brengt toch wat meer leven tussen al die vergrijsde tinten vind ik.

Wat een lange blogpost over zo'n kleine ruimte hè haha... Ik hoop dat je het leuk vond om een kijkje te nemen in ons halletje en zie je graag weer terug bij een volgende binnenkijker!

Groetjes,
Judith




dinsdag 4 oktober 2016

Keuken, deel 2

Allereerst wil ik jullie bedanken dat er weer zo gezellig gereageerd wordt nu die mogelijkheid er weer is: Stiekem toch leuker om weer te mogen genieten van jullie feedback!

In mijn vorige keukenpost heb ik al best wat laten zien van onze nieuwe keuken. Vandaag ga ik daar nog wat verder op in...


Onze keukenkeuzes zijn weloverwogen gemaakt, waardoor we nu een gezellige, maar ook vooral praktische keuken hebben waar we dagelijks veel profijt van hebben.

 Het keukenblad vond ik misschien nog wel het lastigste onderdeel. Ik weet heel goed wat ik het allermooiste vind: Een sober uitgevoerd blauw hardstenen blad! In onze vorige keuken hadden we dat, maar daar kwamen we er ook snel achter dat deze steen ontzettend vlekgevoelig is. Zo erg, dat we ongewild toch best veel bezig waren met het voorkomen van vlekken. We hadden bijvoorbeeld standaard een grote houten snijplank naast de koelkast liggen, omdat het daar anders al snel één groot vlekkenparadijs werd.

Juist omdat ik duidelijk een voorkeur heb voor wat ik het mooiste vind, was het moeilijk om een alternatief te vinden. We hebben gekeken naar composiet in de 'blauwe steen' uitvoering, maar ik kreeg er een 'ik wil wel, maar kan niet' gevoel bij, dus dan liever helemaal niet. We twijfelden ook nog over beton. Voordeliger dan natuursteen en als we dan toch niet konden kiezen wat écht de voorkeur had, was dat dan geen goed alternatief? Nee, want alhoewel ik betonnen aanrechtbladen zie die echt heel mooi uitgevoerd zijn, voelde het voor onze keuken gewoon niet goed...


Uiteindelijk zijn we het toch gaan zoeken in de natuursteen en kwamen we uit bij graniet: Hoe simpel wil je het hebben haha. Het heeft niet die mooie karakteristieke fossielen van de blauwe hardsteen, maar ook niet de grote vlekgevoeligheid. En na maanden gebruik kan ik beamen dat dit zoveel prettiger is om op te werken dan blauwe steen.

De spoelbakken hebben we ook laten uitvoeren in hetzelfde materiaal en ondanks dat sommigen niet snappen waarom ik twee bakken heb laten maken omdat dat niet nodig zou zijn wanneer je een vaatwasser hebt, vind ik zo'n dubbele spoelbak gewoon erg handig!

Laatst was ik trouwens bij Ikea en zag ik dat ze, naast de bekende theedoeken, nu ook tafelkleden van deze stof in hun assortiment hebben.  Ik heb er meteen eentje meegenomen, want op onze eettafel met al die noesten is een tafelkleed erg handig. Naast dat ie mooi past in het landelijke sfeertje, is ie qua prijs ook nog erg leuk. Ik dacht, misschien heb je wat aan deze tip;-)

Groetjes,
Judith


zondag 2 oktober 2016

Ingetogen

 Gisteren kwam het slechte nieuws dat Gepke na een dappere strijd en met veel steun van haar liefdevolle familie overleden is... Een moment van bezinning...  Een moment om bij stil te staan...

Velen van ons kennen Gepke nog vanuit de Picasa tijd en ik heb haar ervaren als een ondernemend, warm en creatief familiemens. Ik wens de nabestaanden van deze prachtige vrouw veel sterkte toe.

Vandaag houd ik het bij zomaar wat sfeerbeelden van een hoekje in de woonkamer...


Ingetogen sfeerfoto's voor
een ingetogen blogpost... Het volstaat voor nu.

Ik wens iedereen een fijne zondag en geniet van degene die je lief hebt!

Liefs,
Judith