zondag 26 april 2015

Hoekje

In de hoek van de woonkamer die ik je in deze post laat zien, lopen lelijke verwarmingsbuizen. Dus die moesten onttrokken worden aan het oog. Toevallig hadden we onze grootste Franse toogspiegel in het vorige huis staan, dus hebben we 'm hier maar neer gezet... Hij past maar net, dus is eigenlijk iets te groot voor deze bestemming. Maar om extra sjouw en breekgevaar te voorkomen, doen we het er voor een jaartje maar mee.


Voor de spiegels hebben 2 van mijn paspoppen een plaatsje gekregen: De mannelijke mannequin en de dame met de wespentaille. Daarnaast zie je de TV kast... deze wil ik (komende zomer denk ik) onder handen nemen om 'm een andere uitstraling te geven, want die oranje teakkleur vind ik niet mooi. Ik denk dat ik eens begin met ontvetten en 'm daarna in de zwarte loogbeits zet... Maar mocht jij nog een goed ideetje/tip hebben, hoor ik dat altijd graag!


In deze hoek staat/hangt geen lamp, dus zorgen enkele stompkaarsen voor wat sfeerlicht in de avonduren (en tijdens donkere dagen). Ze staan op houten kandelaars met daaronder een houten dienblad... Tja, wat kan ik ervan zeggen: Ik houd van hout;-)


Ernaast liggen nog enkele houten ballen en voor een toefje kleur heb ik er een zelfgemaakte mosbal bij gelegd... Voor sommige is dat echt een najaar/winter decoratie, maar van mij mogen ze het hele jaar door! 

Verder gaat de bouw buiten gewoon door, maar daarover een volgende keer meer.

Ik wens jullie een fijne zondag toe, waarbij hopelijk het zonnetje zichzelf regelmatig door het wolkendek weet te wurmen...

Lieve groet,

Judith

maandag 20 april 2015

Bouwpost

Vandaag een bouwpost... dus weinig interieurinspiratie maar veel aarde en zand plaatjes;-)

Vanwege verschillende omstandigheden heeft de start van de bouw langer op zich laten wachten dan we in gedachten hadden. Erg dwars zat het ons niet, maar vorige week zijn we dan toch begonnen!

Dinsdag hebben we een contract getekend met de aannemer van onze keuze (en hierbij 4 aannemers moeten teleurstellen dat zij niet door onze selectie gekomen zijn). En het blijkt dat het dan toch wel snel kan gaan, want op donderdag werd de boel al uitgezet zodat op vrijdag de grondwerker alles kon uitgraven en aanvullen... 


 
Dit was een hele klus, want het gele zand zit hier erg diep (normaal rond de 80-90 cm en hier rond de 140-150 cm) en er heeft hier vroeger een sloot gelegen, waar er dus nog meer uitgegraven en aangevuld moest worden. De vrachtwagen reed af en aan: Weg met de zwarte aarde en terug met geel zand! Tussen de lagen door moest de gele grond steeds worden aangetrild, waardoor het een lange dag was voor de grondwerkers...


Gelukkig was de conditie van 'de ondergrond' geen complete verrassing voor ons, want we hadden in een vroeg stadium een sondering laten uitvoeren. Hier kwam al uit dat we geen kelder konden bouwen (of we moesten deze op een paalfundering plaatsen, waardoor het kelderverhaal een erg duur verhaal werd). Een kleine tegenvaller voor manlief, maar ik vond het prima zo: Het huis is zonder kelder royaal genoeg en het moet allemaal wel -voornamelijk door mij- bijgehouden worden!

Maar wat leuker is, is dat we deze grond ook kennen van verhalen uit de jongere jaren van mijn moeder en oom. Mijn opa en oma waren namelijk boer en boerden op dit land. En vroeger moesten de kinderen gewoon meewerken op het land, dus zij hebben hier veel herinneringen liggen! Zo kwam er in de zomermaanden regelmatig politie bij mijn opa en oma op de boerderij. Zij hadden dan weer jeugd opgepakt die over hun land hadden gelopen om bij de waterval te komen en dat was natuurlijk strafbaar! Maar mijn opa kon zichzelf daar écht niet druk over maken, dus bleven de mensen gewoon over zijn land richting sloot/waterval lopen... en herhaalde de politie braaf hun werk;-)

Het is toch best wel bijzonder dat wij juist op dit stuk grond ons droomhuis mogen bouwen! Dan nemen we die extra kosten voor grondwerken en het gemis voor manlief van een kelder op de koop toe: Er zit een persoonlijk verhaal achter dit stukje grond en zoals mijn moeder dan lachend zegt: 'Er ligt hier nog veel zweet van ons'

Dit weekend hadden we een leuke plek voor een beach-volleybal-toernooi, maar wij zijn niet zo sportief aangelegd. Gelukkig hebben we een hond die dol is op al dat zand en die vermaakte zich dan ook prima in die grote zandbak:


Op mijn Instagram zei iemand dat het wel héél groot was. Maar dat valt wel mee hoor: Ze graven het altijd een stuk groter uit dan het uiteindelijk wordt! Donderdag wordt het beton voor de fundering gestort en uit ervaring weet ik dat het huis dan juist superklein lijkt! Ik weet nog als de dag van gisteren toen de fundering van ons vorige huis net lag: De moed zakte direct in mijn schoenen: Wat klein!!! Ook dat leek achteraf gelukkig mee te vallen.

Vandaag is de aannemer begonnen met uitzetten voor die fundering. Het is leuk om vooruitgang te zien, zeker omdat we al zo lang 'onderweg' zijn naar onze droomwoning! Het is best druk allemaal, maar we vinden het allebei helemaal geweldig en genieten echt van het hele proces: Dit past bij ons! 's Avonds als alle werklui weer vertrokken zijn, lopen wij nog eens rond op de bouwplaats om te zien wat er die dag weer is gebeurd en tegelijkertijd dromen we over het einddoel...

 

Verder hebben we niet direct een datum in ons hoofd wanneer het klaar moet zijn. Ik heb ook het idee dat mensen om ons heen daar meer mee bezig zijn dan wij zelf. Hoe vaak wij de vraag krijgen 'wanneer denken jullie erin te kunnen'! Het enige wat wij proberen is om de ruwbouw klaar te hebben voor de winter begint... Voor de rest vinden wij het aspect dat het goed gebeurt belangrijker dan dat het snel gebeurt.
 Waarschijnlijk komt dit ook wel doordat we nu prima wonen in de unit tijdens de lente en zomermaanden: Tegen de tijd dat het slecht weer wordt, verlangen we vast veel heftiger naar meer leefruimte en krijgen we vanzelf meer haast met de bouw haha... 

Voor nu laten we het allemaal maar op ons af komen en proberen vooral zoveel mogelijk te genieten van dit bouwavontuur!

Fijne avond allemaal,
Liefs,

Judith

zaterdag 11 april 2015

Pot

Een tijdje geleden ging ik samen met een vriendin naar de kringloop om te zoeken naar een mooie lijst voor een nieuw DIY-project. Toen ik daar rondliep, zag ik een lelijke aardewerk pot (helaas geen foto: vergeten) staan, maar wel met een mooie vorm. 

 
Ik kocht 'm en heb de pot thuis geverfd met de decohome-verf van de A.ction. Ook is er nog wat koffieprut en bloem overheen gegaan. Het was tegen Pasen, dus met deze pot had ik een ideale opberger voor de kleurrijke paaseitjes.


Ondertussen ligt Pasen alweer eventjes achter ons, maar de paaseitjes zijn nog steeds niet op (binnenkort maar eens in cakjes verwerken denk ik). Ieder jaar denk ik "Dit jaar koop ik geen paaseitjes, want ze blijven bij ons altijd staan"... Maar als het zover is, heb ik toch het idee dat 'het erbij hoort' en koop ik ze weer: Volgend jaar doe ik nog eens een poging ze voorbij te lopen in de winkel!


Al verdwijnen de paaseitjes binnenkort in de cakejes of vuilnisbak: De pot mag blijven! Hij staat nu op de salontafel naast mijn eigengemaakte poer. Eronder ligt het konijnenvachtje, wat ik laatst bij 't Potterieke kocht. Ook de grote longhoorns kocht ik daar.


Het plaatje doet behoorlijk 'warm' aan voor de tijd van het jaar, maar ik ben nooit van het inrichten naar de seizoenen of feestdagen geweest, dus ook in de lente en zomer gaat mijn voorkeur uit naar deze woonsfeer. Binnenkort ga ik wel de vachtjes tijdelijk naar de zolder van mijn ouders verbannen, waar ondertussen ook het vloerkleed ligt... Maar dat had een andere (hygiënische) reden: De komst van Reus!

Fijn weekend,
Groetjes 

Judith

donderdag 2 april 2015

Reus

Daar ben ik dan!
Het was best lang wachten voor mijn nieuwe baasjes, maar gisteren mochten zij me eindelijk op komen halen... Ik had natuurlijk totaal geen idee wat voor een groot avontuur ik aanging toen ik enthousiast met ze meeging in de auto. Anderhalf uur lang moest in de auto zitten , dus gelukkig had mijn vrouwtje iemand meegenomen, zodat ik tijdens de reis niet in de bench moest. Ook hadden ze een bakje water en wat lekkers voor me meegenomen en natuurlijk mocht ik op mijn 'nest'-dekentje liggen en had ik mijn 'nest'-knuffel bij me: Dat was tenminste nog iets vertrouwds!


 
Gelukkig ben ik niet wagenziek geweest en bij thuiskomst, waren er verschillende mensen om mij een warm welkom te heten. Ik vond het superleuk, want ik ben dol op mensen! Daarna was ik wel een beetje verdrietig, want ik kon nergens mijn mama, tante of broertjes en zusjes vinden...

 

Dat verdriet ging snel over, want mijn nieuwe mensenfamilie was erg lief voor mij en ze hadden zelfs een zacht deken op de bank gelegd, waarop ik mocht slapen... Eerst waren mijn nieuwe baasjes niet van plan om mij op de bank toe te laten, omdat we een nieuw huis krijgen en daar komt dan ook een nieuwe bank in te staan. En het leek hun fijner als ik daar dan niet op ga liggen... maar ze konden mijn allerliefst puppy-oogjes niet weerstaan en dus had ik mijn plekje op de bank al snel eigen gemaakt... Wat een watjes zijn het hè;-)


Mijn vorige baasjes hadden al verklapt dat ik de grootste kroelkont van het nest was. En dat klopt ook wel, want ik ben niet bij mijn mensenfamilie weg te slaan en vooral het vrouwtje houd ik constant in mijn vizier... Liever wil ik haar niet verder dan een halve meter bij me vandaan hebben!

Vannacht ben ik trouwens best flink geweest, want ik had nog nooit in een bench gelegen en zonder mijn broertjes en zusjes in een vreemde omgeving was erg spannend!

Maar ik denk dat ik best snel wen hoor, want ik ben een ondernemend en vrolijk mannetje met heel veel vertrouwen in mijn mensenfamilie... En ik weet dat jullie hier lezen om de woonavonturen van mijn vrouwtje te volgen, maar vanaf nu pik ik soms eventjes haar plekje in om mijn avonturen met jullie te delen: Hopelijk vinden jullie dat niet erg?!


Zo... ik ga weer eventjes een dutje doen, want dat knuffelen, spelen en groeien kost een hele berg energie... Welterusten!

Reus