donderdag 30 juni 2016

Sfeerhoekjes

Vandaag een kijkje in de woonkamer...


Reus zou je heel graag rondleiden in de woonkamer, maar helaas is dit verboden terrein voor onze rondlopende zandbak. Jammer vindt hij het vast wel, maar in de unit was hij het al gewend dat hij bij bepaalde kamers maar tot de deur mocht komen, dus ook nu gaat het heel goed... Gelukkig blijf er nog genoeg leefruimte voor meneertje over, maar uiteraard spiekt hij wel graag om het hoekje;-)


Als je via de hal binnenkomt, kijk je uit op een XXL kruik en tegen de muur staat een oud houten varkensstalrek... Tja, zelf vind ik het net wat mooier dan de gewoonlijke ladders, maar sommigen vinden het maar raar dat ik zo'n ding in huis heb hihi


Het panoramaraam stond heel hoog op mijn wensenlijst en tijdens de gesprekken met aannemers kom je er al snel achter welke er in problemen denken en welke in mogelijkheden... Er zaten er tussen die dit nog nooit gemaakt hadden en die waren van mening dat het ook helemaal niet mogelijk was. Nou, ik had genoeg voorbeelden gezien dus het was wel degelijk mogelijk! Je snapt waarschijnlijk al dat het die aannemers ook niet geworden zijn;-)


Maar ik vind dat raam een schot in de roos, ik ben er zo blij mee! We hebben een vrij uitzicht, waar op deze manier optimaal gebruik van wordt gemaakt. Het is een 'schilderij van de natuur' van 2.20 bij 2.40 wat steeds weer anders is. Van buiten is het effect veel anders dan van binnen, want daar zie je de weerspiegeling van de ruit. Maar binnen lijkt het net alsof je zo naar buiten kunt lopen. En al zit het raam in de woonkamer: Vanuit de eettafel in de keuken heb je ook vrij zicht op dit raam en dat geeft een heel ruimtelijk gevoel.



Er zijn verschillende stukken met ons meeverhuisd. Zeker in een nieuw huis zorgt dat in het begin voor wat extra thuisgevoel bij mij. Toch heeft ieder huis zijn eigen behoeftes. Zo staat de antieke engelse hangoortafel hier veel minder mooi dan in ons vorige huis. De vraag is dan ook of hij blijft of verhuist naar een andere ruimte. Maar aangezien een huis om je heen moet groeien, neem ik de tijd voor deze keuzes.


En ja, ook ik heb net zoals velen van jullie de 'Hoffz Out of Stock' verkoop van Seizoen en Stijl al een paar keer bezocht! Daar kocht ik de houder en houten lepel. In de houder zit trouwens een kaart van de WLS, waarop nog een stilleven te zien is uit ons vorige huis... Dat vond ik wel grappig. Het groene toefje kreeg ik tijdens een bezoekje aan de winkel. De ballen heb ik jaren geleden daar gekocht.



Ook de kruiklamp van Hoffz heb ik in Ochten gekocht. Al bij al is dit dus een 'Seizoen en Stijl hoekje' geworden. Op de muur prijkt kalkverf van Carte Colori (kleur: Lino). Zelfs Bas, die nooit geen kalkverf wilde, vindt het nu erg mooi... Mannen;-)

Als afsluiter werpen we nog een blik naar de palletwagen die als salontafel functioneert... Waarvan ik ook niet zeker weet of die vervangen gaat worden voor een groter en vierkant exemplaar. Daarop staat hier een schaal met een houten kruik. De distels plukte ik op het veld voor ons huis. Naast de kruik staat onze lelijkerd en ook hebben de bellen hier een plekje gekregen, die na jarenlang aan onze tuinpoort gehangen te hebben, aardig verroest zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze post al eerder gemaakt heb en dat er sinds een paar dagen alweer wat anders op de tafels staat;-)


Maar het kwam wel goed uit dat ik al een post klaar had staan, want op dit moment doe ik het eventjes rustig aan. Degene die mij volgen op Facebook en Instagram hebben waarschijnlijk al gelezen dat ik en Reus twee dagen geleden zijn aangevallen door een agressieve hond, die Reus in januari ook al uit het niets aanviel. Hierbij liep ik een zeer grote en diepe bijtwond op en de schrik zit er goed in bij mij. Helaas stellen de eigenaren van deze hond zich heel onverschillig op en hebben tot op heden verzuimd hun contactgegevens te delen (maar die hebben we via via gelukkig achterhaalt en we hoorden ook al dat de hond vaker gebeten heeft). Verder schuift de politie hun verantwoordelijkheid af en weigerden vanmorgen mijn aangifte op te nemen om de onbegrijpelijke reden dat de hond zelf had gebeten en de baas hem niet opgehitst had tegen mij. Maar ik ga hiermee verder, want ik wil alles gedaan hebben wat ik kan om herhaling te voorkomen!

Judith

vrijdag 24 juni 2016

Vooroordeel?

Hoe vaak hoor je niet het vooroordeel dat het makkelijk inrichten is in een groter huis in plaats van bijvoorbeeld in een standaard rijtjeshuis of flatje?

Ik vind dat altijd zo'n onzin!

 In het dagelijks leven zie ik vaak genoeg grotere huizen die totaal niks uitstralen, terwijl er op social media constant 'standaard' woningen voorbij komen met een grootse uitstraling! Zelf zijn we ook ooit in een huurappartementje op één hoog begonnen. Maar met een grote passie voor wonen, kregen we toen al regelmatig te horen dat het zo in een boekje kon (al wisten de boekjes je zonder social media nog niet te vinden).

Over die boekjes gesproken: Ook krijgen woonbladen zoals de WLS regelmatig het verwijt dat zij alleen huizen van 'the happy few' laten zien. Maar blijkbaar blijven deze huizen beter hangen bij deze lezers, want er staan heel vaak gewone huizen in waar mensen wonen met een woonpassie!


En neem nou onze speelkamer, die met ongeveer 15m2 vrij bescheiden is. We noemen het de speelkamer, maar wij zijn de fase van bergen speelgoed inmiddels ontgroeid. Dit is dan eigenlijk meer een klein woonkamertje. Vooral het domein van de kinderen, waar ze wat bankhangen met hun telefoon of tablet/laptop, op de X-box spelen, TV kijken of met elkaar kletsen. Maar als de kinderen deze kamer niet 'opeisen', vind je mij en Bas er ook geregeld.

Ik vind zelf niet dat sfeer afhankelijk is van grootte, maar meer van het gevoel wat een ruimte bij je oproept. En over smaak valt niet te twisten, maar ik vind deze kamer heel knus en sfeervol en vertoef er dan ook graag.


Voor de muren heb ik verf uit de Rustic@ lijn van Painting the Past gebruikt in de kleuren Pepper en Monument Grey. Deze verf geeft een supermooi effect, zeker in een donkere kleur, en is toch praktisch omdat je de verf kunt bijwerken en afnemen... Wat hier nu dan ook al verschillende keren gebeurd is;-) 
Zelf vind ik het streperige effect bij lichtere tinten wel minimaal en lijkt het erg op krijtverf.

De verf in combinatie met de vloer geeft zoveel sfeer, dat er verder niet veel nodig is in de ruimte. De antieke kast was één van onze eerste aankopen en verhuist al 21 jaar trouw met ons mee. Deze keer heeft ie wederom een nieuwe jas gekregen, nu met een kalkverf-mengsel in de kleuren Lino en Piombo.
 

Er staat hier weinig prullaria. Het wordt dan snel te druk naar mijn zin. Al vind ik persoonlijk 'te' minimalistisch ook weer ongezellig en zelfs wat saai. Dus een beetje prullen doe ik wel graag en daar leent het oude tafeltje wat ik ooit eens op een brocante markt in België kocht zich goed voor.. Voor de foto eventjes weggehaald, maar op deze tafel zijn ook de kunstzinnige projecten van onze jongste zoon te bewonderen, wat allerminst saai te noemen is... En daarbij is meteen nog een vooroordeel, dat er in woningen uit de boekjes niet geleefd wordt, uit de wereld geholpen: Er wordt wel degelijk geleefd, maar voor de foto's wordt er wel eens wat weggenomen;-)



Er staat voor deze ruimte verder nog een werkplek onder het raam op mijn wensenlijst (zit al helemaal in mijn hoofd hoe die moet gaan worden) en op de plaats waar nu het tafeltje en de kast staan, wil ik ooit nog een kastenwand.

De to-do-list is nog best lang, maar ons kennende komt daar zodra we wat kunnen weg turven, er ook meteen weer wat voor in de plaats... Ken je dat? Maar ach, alles op z'n tijd. We vinden het nu belangrijk om ook te genieten van wat wel af is en van wat we al wel hebben!
Groetjes en een fijn weekend

Judith

zondag 19 juni 2016

Onder druk

Het valt mij op, dat het bloggen bij bloggers steeds op een lager pitje komt te staan.


Ondanks dat ik momenteel iedere dag wel een post zou kunnen maken wat betreft het delen van mijn woonbelevenissen (overigens zijn niet al die belevenissen blogwaardig en ontbreekt het me aan tijd), merk ook ik wel op dat het bloggen minder leuk is, nu het zo rustig is op Blogger: Zowel qua nieuwe posten als reacties is er minder terug te vinden. Zelf blog ik ook minder en de mogelijkheid tot reageren heb ik zelfs uitgezet, omdat ik zelf ook amper tot reageren bij andere bloggers toe kom.



Toch zie ik dat mijn blog nog steeds dagelijks honderden keren bezocht wordt en in de dagen na een nieuwe post zijn dat er ruim duizend per dag. Dat geeft aan dat er, ondanks 'de stilte' nog steeds best wat mensen mijn woonperikelen de moeite van het lezen waard vinden.


Dit en het feit dat bloggen toch meer mogelijkheden geeft om je passie te delen met gelijkgestemden, is voor mij voldoende om te blijven bloggen: Ik vind het écht nog te leuk om ermee te stoppen.


Ondanks dat ik weet dat tijden veranderen en ik geen idee heb wat de toekomst brengt (wanneer er weinig nieuwe posten verschijnen op Blogger, gaan lezers vanzelf andere wegen bewandelen denk ik) hoop ik dat Blogger niet stilletjes doodbloedt, want al werkt alles hier trager en is het intensiever qua werk en tijd: Het bloggen heeft wat mij betreft nog steeds z'n charme!

Zoals je ziet, heb ik deze keer enkele sfeerplaatjes geplaatst van onze woonkamer. Die is (ook) nog niet af is, maar begint wel steeds meer vorm te krijgen.


Groetjes,
Judith