maandag 31 januari 2011

HOERA?!?!

4 jaar is hij vandaag!
En dat hebben we gisteren gevierd... Maar het ging niet hélemaal zoals we het in gedachten hadden.

De jarige werd namelijk ziek (ja; alweerrrrr! Volgens mij doet hij dit jaar met ieder virus mee wat er heerst, bah!). 's Ochtends was hij wat koortserig, maar hij maakte verder geen zieke indruk en na een zetpil knapte hij ook weer op. We besloten de boel maar gewoon door te laten gaan, aangezien dat kereltje erg naar dat feestje toegeleefd had. En zo gebeurde het ook en onze jarige genoot volop van alle aandacht, kadootjes en speelkameraadjes.

Er werd taart gegeten


Er werd een fles champie ontkurkt

Het werd gezellig: iedereen kletste, speelde, zong, at en dronk met elkaar...
Maar dit alles kon niet voorkomen dat de jarige 's middags alsnog ziek werd. En tja, dan is al die drukte natuurlijk eeneens ook een stuk minder 'gezellig'... We hebben dus maar rond de klok van drie gebeld naar degene die nog niet gearriveerd waren met de mededeling dat we een zieke jarige hadden. En zo liep het feestje dus eerder & minder feestelijk af dan we verwacht hadden!

Vandaag zouden we zijn verjaardag nog eens dunnetjes overdoen in zijn klasje, maar dat doen we later deze week dan maar!
En ik zit nu niet met één zieke zoon thuis, maar met twee... de oudste was vanochtend ook beroerd en kwam niet verder dan de bushalte... Hij had overgegeven en was vanochtend nog wat hangerig. Maar hij maakt inmiddels alweer een frisse indruk, dus dat viel allemaal gelukkig weer mee en die kan morgen dan ook gewoon weer richting school!

Dus heb ik op het moment onverwachts een 'rustig' dagje thuis en ben ik vanochtend nog niet veel verder gekomen dan met dat kereltje badderen, onze jarige extra knuffelen, met hem bankhangen en het drinken -wat niet aan te voeren lijkt te zijn- tóch maar gewoon blijven aanvoeren (wat er vervolgens  dus weer met bogen uit komt, maar dat ter zijde...)

En zo lag hij er dus weer bij gisterenmiddag...


Hopelijk knapt hij snel weer op...

Fijne blogweek allemaal!!!

Judith

zaterdag 29 januari 2011

Keuken

In de kerstvakantie hebben we wat geschoven met meubels in de keuken, maar daar had ik nog geen post over geplaatst. Dus hier een paar foto's om een idee te krijgen hoe de situatie heden ten dagen is:-)

De eethoek is weer naar het midden van de keuken verhuisd

Met de kleinere eettafel kan zowel de eethoek als het hakblok in het midden staan


Hart van het huis


Speelgoedkastje staat voorin de keuken, waar nu dus de speelhoek te vinden is


Deze oude aardewerk potten hebben een plek gekregen op het kastje. Oud houten reclamebord had ik afgelopen jaar op de markt in Lille gekocht

De glasverzameling heb ik een klein beetje uitgedund en op de koelkast gezet

Morgen vieren we de verjaardag van onze jongste telg: feest, want hij is maandag jarig: 4 JAAR!!!
Maar heel stiekem vind ik het eigenlijk helemaal niet zo leuk dat dat kleine kereltje al zo groot wordt... tja, is toch de jongste hè en die wil je liefst zo lang mogelijk KLEIN houden:-)
Fijn weekend allemaal!

Judith

donderdag 27 januari 2011

Mixed feelings

Wat kan er toch ontzettend veel gebeuren in 12 jaar!

Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat HIJ, mijn zwager, enige broer van manlief en één van onze beste vrienden me precies 12 JAAR geleden belde met het nieuws dat ZIJ na een pittige bevalling een gezonde zoon op de wereld gezet had.
Ik, voor de allereerste keer tante, was dan ook meteen ontzettend blij met en trots op dat jochie!


Ja, dat jochie... inmiddels alweer een hele grote vent... Althans, daar ga ik vanuit...
Want helaas is dit alweer de 6e verjaardag op een rij die dat jochie viert, waarbij wij niet mogen/kunnen zijn. Door keuzes die HIJ gemaakt heeft. En dat maakt van deze dag, een dag die voor dat jochie natuurlijk feestelijk is, toch ook een beetje een droevige dag...



Wat het nog wat droeviger maakt, is ZIJ.
De gedachte dat ZIJ maar 2 verjaardagen van haar jochie heeft mogen meevieren, is het allerpijnlijkste van deze dag... 10 jaar geleden vierden we allemaal samen de verjaardag van dat jochie. Ja, ZIJ was heel ziek en we wisten sinds kort zelfs dat ZIJ zo ziek was dat ze niet heel veel verjaardagen meer met ons zou mogen meevieren.
Maar onwetend dat alles zó snel zou gaan, onwetend dat dit de laatste keer zou zijn dat ZIJ samen met haar jochie de kaarsjes op zijn taart uit mocht blazen!
We vertrouwen erop dat ze 'ergens' toch heel dichtbij haar jochie zal zijn vandaag!


En we vertrouwen er nóg meer op dat dat jochie vandaag een heerlijke en onbezorgde verjaardag zal hebben. Want dat is hem zooooo gegund!

Al zien we ze niet meer, we missen dat jochie, zijn moeder en ja... ook zijn vader! Want hoe dan ook, we blijven van ze houden!!!



Judith

maandag 24 januari 2011

Licht aan het eind van de tunnel

Hier is ie dan, de nieuwe kleur op de muren van de hal, het trappengat en de overloop: Graaf van Histor! (let niet op de trappenleuning, want we zijn er nog niet aan toegekomen die weer in originele staat terug te brengen. Maarrrr er waren 'enkelen' nieuwsgierigen onder ons... dus vandaar foto's van een klus die nog niet geheel geklaard is......)

Nèt geen zwart, maar ook te donker om antraciet te noemen... Ik vind het geslaagd!
Oké, het is donker, maar ik vind het tegelijkertijd ook erg chique staan en ach, het is een passanten-ruimte, dus daar mag het van mij best wat heftiger zijn!

Het goede wandlampje voor in de hal heb ik nog niet gevonden. , dus tot die tijd doet dit schemerlampje dienst als lichtpuntje:


Eerder hadden we eigenlijk nooit de hallamp aan, omdat we vanuit de keuken altijd tegen die chaotisch volle kapstok aan keken en daar heb ik me jáááren aan geirriteerd... Nu verhuizen die jassen en toebehoren naar de bijkeuken en kijken we een stuk gezelliger de hal in en mag het lampje wél branden!


Het tafeltje heeft ook een ander kleurtje gehad. Ik heb 'm gewoon overgeschilderd met een restje muurverf wat we overhadden van de slaapkamer van onze jongste... En die hielp mij maar wat graag mee met die klus!


En natuurlijk laat ik jullie ook graag het resultaat zien bij daglicht, want dat halletje fotografeert dan een stukje scherper voor een amateurtje als ik :-)





De trappenmand is gewoon blijven staan. Goed idee hoor, zo'n trappenmand, maar ik vrees dat ie bij ons z'n doel finaal voorbij schiet............. Op de één of andere manier komt alles wat in de trappenmand gaat er vervolgens niet meer uit en wordt alles wat naar boven moet alsnog op de trap gelegd. Maar het staat wel leuk, dus hij mag blijven!


De overloop is ook nog niet helemaal af... Daar hangen dan wel weer de 'nieuwe' lampjes die ik afgelopen keer in Lille gekocht heb.


Maar de houten vloer moet nog een verse lik verf hebben en manlief wilde graag andere plinten op de overloop dus heeft ie die afgelopen week besteld. Ons is beloofd dat ze woensdag klaar zijn, dus dan kunnen die erop. En dan is die klus ook weer geklaard... Op naar de volgende (oooh nee, daar zijn 'we' (lees: manlief en de schrijnwerker) al mee bezig...........................)

Judith




dinsdag 18 januari 2011

Op de schop

Onze hal gaat op de schop... Wat zeg ik: de hal, trappengat én overloop!
De muren krijgen een frisse laag verf .



Sinds een paar dagen zien die muren er vreselijk uit... Manlief heeft zijn zondagmiddag nl. gebruikt om alles van de muren af te halen en dus ook alle gaatjes dicht te maken... En dan loopt hij meteen alle oneffenheden na, waardoor de muren er afgelopen dagen behoorlijk gevlekt uitzagen! Maar alles komt goed, ook dit...


Morgen komen mijn schoonouders me helpen, want in m'n uppie is dit toch wel een grote klus (vooral aan dat trappengat waag ik me écht niet!). Aangezien schoonpaps eeuwen geleden ooit schilder was, maakt hij in korte tijd heel wat meer meters dan ik. Dus erg lief van ze dat ze me komen helpen... Al zal schoonpaps wel schrikken als hij de emmer verf opentrekt (maar dat is niet de eerste keer) en zal hij me voor gek verklaren (ook dat is niet de eerste keer). Schoonmoeders is gelukkig een stukje ruimdenkender wat kleuren betreft, maar toch ben ik wel een beetje benieuwd of zij het meteen zal snappen deze keer!
En ik, ik hoop ondertussen dat het resulaat gaat zijn wat ik ervan verwacht, want er gaat maar 1 muur over in de kleur die er nu opzit en de rest wordt héél anders en best heftig... maar dat zien jullie later wel! (over cliffhangers gesproken.... gnanana)

Uiteraard moest de hal leeg... Dus het haltafeltje heb ik zolang in de woonkamer gezet. Ik weet nog niet of hij terug gaat naar de hal, hoe dan ook, ik weet wél dat ik hem nog ga verven. Maar voor nu heeft ie dus een plek in de woonkamer gekregen, met erop een oude secretaire. Dat ding stond alweer een tijd op zolder omdat de originele kleur niet echt mooi stond in mijn interieur en dat is natuurlijk zonde, dus heb ik hem eventjes in een matte zwarte lak geverfd!

Hier nog een paar plaatjes:









Judith

zaterdag 15 januari 2011

Zoals beloofd...

... Hier een kijkje IN de kast.
Beetje later dan ik in gedachten had door al dat gedoe van afgelopen week, maar beloofd is beloofd!

En deze keer géén woorden bij de plaatjes (en dat is best moeilijk voor mij hoor; m'n mond houden). Maar ik geloof dat ik genoeg woorden in de groep gegooid heb tijdens mijn vorige post over de buffetkast. Dus ik zwijg............









Ik hoop dat jullie van de stilte en de foto's genoten hebben... En nu lekker genieten van de rest van dit weekend allemaal!!!

Judith

donderdag 6 januari 2011

Kerstkadootje

Verwend ben ik met de kerst... Veel leuke kadootjes gegeven, maar ook veel leuke kadootjes gekregen. Waarvan deze mooie, grote kaarskandelaar er één is!
Past perfect in de sfeer die we op de slaapkamer hebben, dus daar heb ik er dan ook een mooi plaatsje voor gevonden.



De kaarskandelaren die hier eerst stonden, zijn verhuisd naar de woonkamer. Met andere kaarsen erbij meteen weer een andere uitstraling en ik vind ze daar nu mooier uitkomen dan voorheen in de slaapkamer!


Judith

dinsdag 4 januari 2011

Wat een vreselijke klus zeg!

Ik geloof niet dat ik deze klus snel over zal doen, dus hopelijk heb ik de kleur goed gekozen en gaat ie héél lang NIET vervelen!

Vorige week hebben we de slaapkamer van de jongste onder handen genomen: Heel het kamertje leeg geruimd, alles van de muren en dus ook alle gaatjes gevuld. Toen hebben we de muren 2 keer geverfd en vervolgens de vloer ontvet en licht opgeschuurd om die ook van een verse laklaag te voorzien (wit gaat uiteindelijk toch vergelen, dus als we dan bezig zijn....). Dat kamertje is nog niet helemaal af (we hebben nog tot 31 december, dan is de grote kleine man jarig), maar het belangrijkste staat erin, dus slapen kan ie er alvast!

Maar goed, ik dwaal weer eens hopeloos af... Deze post gaat helemaal niet over die slaapkamer, maar over een kast... Een buffetkast.

Manlief had die al een tijdje op z'n wensenlijst staan. Ik had m'n twijfels.
De kast die we al ons hele 'zelfstandig leven' hebben, vind ik gewoon nog steeds erg mooi en een buffetkast... eerlijk gezegd vind ik dat je die zoveel ziet, dat ik mijn andere kast zeker zo bijzonder vind. Maar goed, ik ben overstag gegaan  en nu hij staat moet ik bekennen; Hij staat erg mooi. Het is de perfecte plek voor stillevens en doordat het dan in de kast staat, staan al die frutsels daar een stuk rustiger dan wanneer je alles door de hele kamer heen zet. En gezellig staat het zeker, daar is geen discussie voor nodig! Dus al bij al ben ik achteraf wel blij met onze nieuwste aanwinst!

Maarrrr...

Donderdagmiddag kwamen ze de kast leveren... manlief stond onder de douche de sporen van de noeste arbeid op dat slaapkamertje van zich af te spoelen en ik ontving de bezorger en z'n knecht in mijn klusoutfit (uiterst charmant). Toen ik de mannen tijdens een bakkie koffie vertelde dat het onze bedoeling was om de buffetkast nog te gaan verven, zei hij optimistisch: 'O, daar gaan jullie dan zometeen zeker aan beginnen?'. Tja, ik kon het die beste man niet kwalijk nemen, want ik zag er inderdaad uit alsof ik met smart op hen zat te wachten om daarna volledig los te gaan op die kast (met de verf en kwast uiteraard)!
Maar eerlijk is eerlijk: Nadat we de eettafel in de hardwaxolie gezet hadden en die slaapkamer volledig in de verf gezet hadden, kon ik geen kwast meer zien en geen verf meer ruiken... En gelukkig moest ik de volgende dag gewoon de hele dag werken, dus zou ik ook niet in de verleiding kunnen komen om er tóch aan te beginnen.

Die volgende dag was oudjaarsdag en we zouden naar vrienden gaan waar we met een persoon of 25 het nieuwe jaar ingingen. Erg gezellig, en voor de kinderen ook leuk; vooral ook omdat deze vrienden in hun kelder een erg mooie bar hebben met flipperkast en al... en niet minder leuk is dat er ook een overdekt zwembad aanwezig is!
We kwamen met z'n allen tegen zessen thuis. Ik had gewerkt en manlief had de kinderen opgehaald, die alledrie al vanaf dinsdag uitlogeren waren geweest. En eigenlijk waren we allemaal best moe... Toen  de weersberichten ook nog fikse gladheid en dichte mist voorspelden... Tja, wat is wijsheid? We moesten nl. toch (met normale weersomstandigheden) een uur (enkel) rijden... Ondanks de gezellige vooruitzichten, besloten we toch om die avond gewoon thuis te blijven. En jawel, dat is héérlijk na al die dagen zo geklust te hebben! En als je je kids dan 3 dagen niet gezien hebt, is het ook wel fijn om wat quality-time samen te hebben.

En het is erg (want jaja, deze hele afdwaling van dat oudejaarsavond-verhaal heeft een reden om dit verhaal kracht bij te zetten), maar manlief biechtte op, dat hij een beetje hetzelfde begon te denken als mij. Want als we naar onze vrienden zouden gaan, zouden we de volgende dag brak zijn en nu, nu zouden we fit zijn. En dat betekent dat we aan die kast konden beginnen op nieuwjaarsdag! Nou helpt het natuurlijk ook mee dat HIJ zo'n kast graag wilde, want anders had HIJ absoluut NIET hetzelfde gedacht zoals ik hoorrr.... Maar goed, op nieuwjaarsdag zijn we dus samen aan die kast begonnen en tjeeeeeee, wat een helse klus! Geef mij maar 5 slaapkamers om te verven dan 1 zo'n kast!!! (Vandaar dat verhaal over die slaapkamerklus voorafgaand aan dit verhaal)Ik was zoooo blij dat manlief die kast zo graag wilde, anders had het heel wat gezucht en geklaag gekost vrees ik... Wat een rotklus! En op den duur ben je het zooooo beu, maar goed: die kast moet af. En nu is ie af!!! Ik ben zo blij als een kind... omdat ik de kast achteraf toch wel erg mooi vind of omdat die rotklus gedaan is??? Ik weet het niet, maar ik ben BLIJ!!! Gisteren mocht ik 'm eindelijk inruimen en dat is dan wel een mooie beloning na al dat werk...

En hier is ie dan.... ONZE BUFFETKAST!!!!!!





Een volgende keer laat ik jullie graag een kijkje nemen in de kast, dus hopelijk tot dan!

Judith