Ik geloof niet dat ik deze klus snel over zal doen, dus hopelijk heb ik de kleur goed gekozen en gaat ie héél lang NIET vervelen!
Vorige week hebben we de slaapkamer van de jongste onder handen genomen: Heel het kamertje leeg geruimd, alles van de muren en dus ook alle gaatjes gevuld. Toen hebben we de muren 2 keer geverfd en vervolgens de vloer ontvet en licht opgeschuurd om die ook van een verse laklaag te voorzien (wit gaat uiteindelijk toch vergelen, dus als we dan bezig zijn....). Dat kamertje is nog niet helemaal af (we hebben nog tot 31 december, dan is de grote kleine man jarig), maar het belangrijkste staat erin, dus slapen kan ie er alvast!
Maar goed, ik dwaal weer eens hopeloos af... Deze post gaat helemaal niet over die slaapkamer, maar over een kast... Een buffetkast.
Manlief had die al een tijdje op z'n wensenlijst staan. Ik had m'n twijfels.
De kast die we al ons hele 'zelfstandig leven' hebben, vind ik gewoon nog steeds erg mooi en een buffetkast... eerlijk gezegd vind ik dat je die zoveel ziet, dat ik mijn andere kast zeker zo bijzonder vind. Maar goed, ik ben overstag gegaan en nu hij staat moet ik bekennen; Hij staat erg mooi. Het is de perfecte plek voor stillevens en doordat het dan in de kast staat, staan al die frutsels daar een stuk rustiger dan wanneer je alles door de hele kamer heen zet. En gezellig staat het zeker, daar is geen discussie voor nodig! Dus al bij al ben ik achteraf wel blij met onze nieuwste aanwinst!
Maarrrr...
Donderdagmiddag kwamen ze de kast leveren... manlief stond onder de douche de sporen van de noeste arbeid op dat slaapkamertje van zich af te spoelen en ik ontving de bezorger en z'n knecht in mijn klusoutfit (uiterst charmant). Toen ik de mannen tijdens een bakkie koffie vertelde dat het onze bedoeling was om de buffetkast nog te gaan verven, zei hij optimistisch: 'O, daar gaan jullie dan zometeen zeker aan beginnen?'. Tja, ik kon het die beste man niet kwalijk nemen, want ik zag er inderdaad uit alsof ik met smart op hen zat te wachten om daarna volledig los te gaan op die kast (met de verf en kwast uiteraard)!
Maar eerlijk is eerlijk: Nadat we de eettafel in de hardwaxolie gezet hadden en die slaapkamer volledig in de verf gezet hadden, kon ik geen kwast meer zien en geen verf meer ruiken... En gelukkig moest ik de volgende dag gewoon de hele dag werken, dus zou ik ook niet in de verleiding kunnen komen om er tóch aan te beginnen.
Die volgende dag was oudjaarsdag en we zouden naar vrienden gaan waar we met een persoon of 25 het nieuwe jaar ingingen. Erg gezellig, en voor de kinderen ook leuk; vooral ook omdat deze vrienden in hun kelder een erg mooie bar hebben met flipperkast en al... en niet minder leuk is dat er ook een overdekt zwembad aanwezig is!
We kwamen met z'n allen tegen zessen thuis. Ik had gewerkt en manlief had de kinderen opgehaald, die alledrie al vanaf dinsdag uitlogeren waren geweest. En eigenlijk waren we allemaal best moe... Toen de weersberichten ook nog fikse gladheid en dichte mist voorspelden... Tja, wat is wijsheid? We moesten nl. toch (met normale weersomstandigheden) een uur (enkel) rijden... Ondanks de gezellige vooruitzichten, besloten we toch om die avond gewoon thuis te blijven. En jawel, dat is héérlijk na al die dagen zo geklust te hebben! En als je je kids dan 3 dagen niet gezien hebt, is het ook wel fijn om wat quality-time samen te hebben.
En het is erg (want jaja, deze hele afdwaling van dat oudejaarsavond-verhaal heeft een reden om dit verhaal kracht bij te zetten), maar manlief biechtte op, dat hij een beetje hetzelfde begon te denken als mij. Want als we naar onze vrienden zouden gaan, zouden we de volgende dag brak zijn en nu, nu zouden we fit zijn. En dat betekent dat we aan die kast konden beginnen op nieuwjaarsdag! Nou helpt het natuurlijk ook mee dat HIJ zo'n kast graag wilde, want anders had HIJ absoluut NIET hetzelfde gedacht zoals ik hoorrr.... Maar goed, op nieuwjaarsdag zijn we dus samen aan die kast begonnen en tjeeeeeee, wat een helse klus! Geef mij maar 5 slaapkamers om te verven dan 1 zo'n kast!!! (Vandaar dat verhaal over die slaapkamerklus voorafgaand aan dit verhaal)Ik was zoooo blij dat manlief die kast zo graag wilde, anders had het heel wat gezucht en geklaag gekost vrees ik... Wat een rotklus! En op den duur ben je het zooooo beu, maar goed: die kast moet af. En nu is ie af!!! Ik ben zo blij als een kind... omdat ik de kast achteraf toch wel erg mooi vind of omdat die rotklus gedaan is??? Ik weet het niet, maar ik ben BLIJ!!! Gisteren mocht ik 'm eindelijk inruimen en dat is dan wel een mooie beloning na al dat werk...
En hier is ie dan.... ONZE BUFFETKAST!!!!!!
Een volgende keer laat ik jullie graag een kijkje nemen in de kast, dus hopelijk tot dan!
Judith