dinsdag 26 september 2017

Blij als een kind

Vorige week donderdag was ik naar Ad in Bavel gereden, deze keer samen met mijn moeder. Zij was er nog nooit geweest, dus dat was 

Ergens in het begin van de zomer vertelde Ad mij, toen ik hem vroeg om een grote oude kruik (en de enigen die er nog stonden niet waren wat ik in mijn hoofd had... vrouwen!), dat hij 8 weken later een nieuwe levering verwachtte.

 

Ondertussen kreeg India met een overstroming te maken en werd ons (mijn?) geduld een beetje langer op de proef gesteld dan verwacht. Gelukkig beloofde Ad mij meteen te appen wanneer ze binnen zouden komen. Toen ik eindelijk positief bericht kreeg afgelopen week, liet ik uiteraard niet op mij wachten en ben ik de volgende dag meteen naar 't Potterieke gereden om zo de eerste keus te hebben.


En nu staat er zo'n grote kruik, een oude rijstpot uit India, in onze woonkamer te pronken. Hij heeft het formaat 'terechte eyecatcher' met een hoogte van ongeveer 85 cm en het patina past perfect in ons interieur (altijd fijn wanneer je dat op afstand toch weer goed ingeschat blijkt te hebben). Soms kun je zo blij zijn als een kind met een nieuwe aanwinst!


 Een goede aanleiding om weer wat dingen te verzetten in de woonkamer. Vroeger deed ik dat altijd alleen en kon ik weleens de hele kamer omgooien (om het met regelmaat op het einde van de dag weer zowat allemaal op dezelfde plek terug te zetten). Maar mijn rug laat het niet meer toe om met hele zware spullen te tillen. Dus tegenwoordig wacht ik dan maar op een moment waarop ik Bas daarmee lastig kan vallen. Het blijft een dingetje en niet alleen omdat je dan niet meteen aan de gang kunt gaan wanneer je het op je heupen krijgt. Maar als hij ermee gaat sjouwen, vind ik het best vervelend om daarna te zeggen "Nee, doe toch maar terug op de plek waar het stond", maar goed...

 

Inmiddels staat de loveseat weer op zijn oorspronkelijke plek en ik ben van mening dat ie daar gewoon het allermooiste staat. Het is een heerlijke plek om te zitten met het vrije uitzicht door het panoramaraam, maar de opstelling 'klopt' ook gewoon beter.

 De nieuwe rijstpot heeft een plaatsje gekregen voor het oude franse stalrek... voor nu! Want hij krijgt over een paar weken waarschijnlijk een nieuwe plek, aangezien 'het project stalen deuren' nu begint te vorderen. En als dat project is afgerond, zal ik die hoek ook weer wat gaan aanpassen aan de nieuwe situatie.


En zie hier: Onze stalen deuren!!!
Gisteren hebben we de ze op laten halen bij de straler, die ze heeft gestraald en in de grondlak gezet. Nu moeten ze nog gehangen worden door de timmerman en komt de glazenzetter komende week het glas inmeten. Daarna moeten we ze aflakken.


 Ze zijn dus nog lang niet klaar, maar het grootste werk zit erop. Bas had gisteren na zijn werk de deuren er eventjes los ingezet, gewoon om eventjes een idee te krijgen van het totaalplaatje. En daar werden we allebei heel erg blij van! Wat heeft die oom van mij weer mooi vakwerk geleverd, ik ben er héél trots op. Zo leuk om te zien dat er weer een eigen ontwerp voor ons huis gerealiseerd is. En de herinneringen aan hoe we met z'n allen aan onze keukentafel en op de werkplaats gaandeweg het proces overlegden hoe en wat... Dat maakt deze deuren voor mij nog mooier dan wanneer we gewoon ergens het ontwerp en de fabricage van een vreemde hadden gekocht. Dankbaar dat we dit samen konden doen!

Liefs,
Judith







donderdag 14 september 2017

Woonavontuur

Najaar 1997 kochten Bas en ik ons allereerste eigen huis. Twintig jaar geleden alweer en wat is er veel gebeurd in die jaren!

Ons allereerste eigen huis, na ruim 2 jaar samengewoond te hebben in een huur appartementje op één hoog.

Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren toen we voor de eerste keer langs dat te koop staande huis reden. Vol overtuiging zei ik tegen Bas "Hier hoeven we geen afspraak voor een bezichtiging te gaan maken, want deze huizen zijn echt spuuglelijk". Uiteindelijk kwam die bezichtiging er wel en werden we aangenaam verrast door de ruimte van dat jaren '70 doorzon rijtjeshuis. Het was een opknapper, dus we konden er binnen onze eigen stempel op zetten. Maandenlang klussen volgden en uiteindelijk hebben we daar toch met heel veel plezier bijna 8 jaar gewoond.


Wel hadden we altijd in ons achterhoofd dat dit voor ons een starterswoning was. We wilden doorgroeien, maar toen we eraan toe waren, was de woningmarkt in Nederland een gekkenhuis en we konden dan ook niets vinden wat de vraagprijs naar onze mening waard was. Uiteindelijk zijn we uitgeweken naar de Zuiderburen, waar niet alleen de prijzen op de woningmarkt nog redelijk waren, maar waar we ook veel meer vrijheid en ruimte kregen om onze woondroom waar te maken.

Het was een heel avontuur om met ons jonge gezin ergens opnieuw te beginnen waar we niks en niemand kenden. Maar wat een mooie ervaring werd dat en wat hebben we daar ontzettend veel van geleerd! Inmiddels zijn we weer terug naar onze roots gegaan, want het gemis van de Brabantse gezelligheid werd steeds groter. Toch was ook de terugweg naar Brabant weer vol avonturen en uitdagingen.


Maar des te trotser ben ik als ik terug kijk: We zijn uit onze comfortzone gestapt, hebben risico's genomen en zijn er vol ambitie voor gegaan. Op eigen kracht zijn we gegroeid van een sociale huurwoning op één hoog naar ons eigen ontworpen vrijstaande huis, met aan de ene kant het genot van een landelijk vrij uitzicht en aan de andere kant een jonge woonwijk waar we de Brabantse gezelligheid weer terug gevonden hebben. Dromen kunnen echt uitkomen!


We zijn hier allemaal huismussen en ons huis is voor zowel Bas als mij onze grote passie. Zonder die passie zou je denk ik ook niet zo gek zijn om er zoveel voor over te hebben.Voorlopig hebben we nog genoeg woonwensen die we in dit huis willen realiseren, maar zodra de puntjes op de 'i' gezet zijn, zullen de kinderen ook wel weer uitvliegen... Dan hopen wij dat het ons gegund is om nog eens een mooi nieuw woonavontuur aan te gaan!


Fijne avond

Judith