Vooroordeel?

Hoe vaak hoor je niet het vooroordeel dat het makkelijk inrichten is in een groter huis in plaats van bijvoorbeeld in een standaard rijtjeshuis of flatje?

Ik vind dat altijd zo'n onzin!

 In het dagelijks leven zie ik vaak genoeg grotere huizen die totaal niks uitstralen, terwijl er op social media constant 'standaard' woningen voorbij komen met een grootse uitstraling! Zelf zijn we ook ooit in een huurappartementje op één hoog begonnen. Maar met een grote passie voor wonen, kregen we toen al regelmatig te horen dat het zo in een boekje kon (al wisten de boekjes je zonder social media nog niet te vinden).

Over die boekjes gesproken: Ook krijgen woonbladen zoals de WLS regelmatig het verwijt dat zij alleen huizen van 'the happy few' laten zien. Maar blijkbaar blijven deze huizen beter hangen bij deze lezers, want er staan heel vaak gewone huizen in waar mensen wonen met een woonpassie!

En neem nou onze speelkamer, die met ongeveer 15m2 vrij bescheiden is. We noemen het de speelkamer, maar wij zijn de fase van bergen speelgoed inmiddels ontgroeid. Dit is dan eigenlijk meer een klein woonkamertje. Vooral het domein van de kinderen, waar ze wat bankhangen met hun telefoon of tablet/laptop, op de X-box spelen, TV kijken of met elkaar kletsen. Maar als de kinderen deze kamer niet 'opeisen', vind je mij en Bas er ook geregeld.

Ik vind zelf niet dat sfeer afhankelijk is van grootte, maar meer van het gevoel wat een ruimte bij je oproept. En over smaak valt niet te twisten, maar ik vind deze kamer heel knus en sfeervol en vertoef er dan ook graag.

Voor de muren heb ik verf uit de Rustic@ lijn van Painting the Past gebruikt in de kleuren Pepper en Monument Grey. Deze verf geeft een supermooi effect, zeker in een donkere kleur, en is toch praktisch omdat je de verf kunt bijwerken en afnemen... Wat hier nu dan ook al verschillende keren gebeurd is;-) 

Zelf vind ik het streperige effect bij lichtere tinten wel minimaal en lijkt het erg op krijtverf.

De verf in combinatie met de vloer geeft zoveel sfeer, dat er verder niet veel nodig is in de ruimte. De antieke kast was één van onze eerste aankopen en verhuist al 21 jaar trouw met ons mee. Deze keer heeft ie wederom een nieuwe jas gekregen, nu met een kalkverf-mengsel in de kleuren Lino en Piombo.

 

Er staat hier weinig prullaria. Het wordt dan snel te druk naar mijn zin. Al vind ik persoonlijk 'te' minimalistisch ook weer ongezellig en zelfs wat saai. Dus een beetje prullen doe ik wel graag en daar leent het oude tafeltje wat ik ooit eens op een brocante markt in België kocht zich goed voor.. Voor de foto eventjes weggehaald, maar op deze tafel zijn ook de kunstzinnige projecten van onze jongste zoon te bewonderen, wat allerminst saai te noemen is... En daarbij is meteen nog een vooroordeel, dat er in woningen uit de boekjes niet geleefd wordt, uit de wereld geholpen: Er wordt wel degelijk geleefd, maar voor de foto's wordt er wel eens wat weggenomen;-)

Er staat voor deze ruimte verder nog een werkplek onder het raam op mijn wensenlijst (zit al helemaal in mijn hoofd hoe die moet gaan worden) en op de plaats waar nu het tafeltje en de kast staan, wil ik ooit nog een kastenwand.

De to-do-list is nog best lang, maar ons kennende komt daar zodra we wat kunnen weg turven, er ook meteen weer wat voor in de plaats... Ken je dat? Maar ach, alles op z'n tijd. We vinden het nu belangrijk om ook te genieten van wat wel af is en van wat we al wel hebben!

Groetjes en een fijn weekend

Judith