Woonperikelen

Iets langer dan gepland heeft mijn nieuwe post op zich laten wachten... Natuurlijk moet je wel wat te melden hebben op interieur/woongebied en eerlijk is eerlijk: Op de bouw na staan er hier geen spannende projecten op stapel!

Maar die bouw is al een behoorlijk project op zich... Ondanks dat we zelf de handen niet uit de mouwen steken, zijn we intens betrokken zo wonende op de bouwplaats. Ik word regelmatig naar buiten geroepen voor een bouwoverleg en ik vind het stiekem heerlijk dat Bas dan meestal op zijn werk zit en de keuze helemaal aan mij is... Het zijn natuurlijk allemaal details in afwerking, maar ik vind het erg leuk om mezelf ermee bezig te houden. 

Bas daarentegen is bijna altijd op de bouw te vinden in zijn vrije uurtjes om wat aan te rommelen: Hij hoeft niets te doen, maar vindt altijd wel iets te doen... En juist omdat het niet moet, blijft het zo leuk! En dan regelmatig op het einde van de dag nog gezellig wat buurten onder het genot van een pilsje: Hoezo is bouwen alleen maar stress en gedoe?!

Zo werd ik net weer, terwijl ik deze post aan het tikken ben, naar buiten geroepen. Want vandaag zijn de metselaars aan 'de beertjes' toegekomen (voor de leek: op de hoeken van de gevel net onder de dakgoot komt het metselwerk een stukje naar voren). En omdat je zelf in de buurt ben, kunnen we op deze manier alles tot in detail overleggen zodat het helemaal naar onze zin is. Dat vind ik een enorm voordeel van wonen bij de bouw: Achteraf geen onaangename verrassingen!
Ondertussen ben ik trouwens best een held op de steiger geworden met mijn hoogtevrees! In het begin van de bouw ging ik nog met knikkende knietjes de ladder op, aan de hand van manlief (alleen durfde ik het echt niet) om op het dek van de eerste verdieping te komen. Inmiddels klim ik van de ene ladder op de andere trap om zo op de steiger rond de lopen waar ik dan op dakgoothoogte sta: Stoer hè? (oké... wel alleen aan de kant van de garage, waar ik niet te ver de diepte in kijk haha)

Ik vind het geweldig dat de (leidinggevende) metselaar totaal op één lijn zit met mij: Ook hij houdt van mooie, maar subtiele accenten! De accenten en details zijn er wel, maar ze fluisteren en zullen je niet toeschreeuwen... Het werkt erg relaxt als je niet constant tegen weerstand in moet werken omdat de andere partij een andere visie heeft!

Ons huis... stukje bij beetje komen we dichterbij en ik vind het écht prachtig! Nu nog buiten, maar als het zo doorgaat, zijn we nog vóór de winter binnen aan de gang. Dus ook daarmee ben ik al lekker druk...

Door dit alles blijft de woonkeet met z'n interieur stilstaan en valt er dan ook weinig te bloggen op interieurgebied. Maar ik heb voor deze post toch enkele sfeerplaatjes gemaakt van een hoekje op de kast en hoop dat je daar van genoten hebt!

O ja... Ik ben vorige week ook gezellig gaan winkelen, zodat ik weer wat leuks aan kan doen nu de herfst zijn intrede doet... Ik was al een tijdje op zoek naar een leuk hoedje, maar ik heb een gigantisch hoofd, dus dat is best lastig. Maar ik heb er eentje gevonden: Vind je 'm een beetje staan?

Tijd om er een einde aan te breien voor nu, want de bouwvakkers hebben wel weer een thermoskan verse koffie verdiend!

Fijne dag nog,

Groetjes

Judith