Bedankt!

Vorige week (27 maart) was onze trouwdag en werden we verwend met een fleurig bosje bloemen van mijn schoonmoeder. Die staat nu nog te pronken op de keukentafel in de welbekende Hoffz pot.

Ruim een week later staan ze er uiteraard niet meer zo mooi bij als op de foto's, dus nog een paar dagen genieten en dan komt er weer wat anders op de keukentafel.

Zoals sommigen gezien hebben om mijn insta, had ik het wandje waar de stalen deuren inzitten, voorzien van een andere kleur kalkverf. Ik vond lino niet mooi combineren met het zwart van de deuren, dus dat moest anders.

Nadat ik in de lappenmand gezeten had, dacht ik dat muurtje wel eens eventjes opnieuw te kalken. Helaas viel dat helemaal niet mooi uit: Toen de muur opgedroogd was, bleek het resultaat heel druk te zijn en moet dus over! Ik dacht uit de lappenmand te zijn, maar ik kreeg een terugval, waardoor dat wandje er nog steeds bont bij staat... Alles op z'n tijd!

Wat  jullie misschien ook meegekregen hebben, is dat we in huize Burgt erg getwijfeld hebben over gezinsuitbreiding... Mooie bruine cocker spanielpups(halfbroertjes van Reus) hadden mijn hart gestolen, maar de twijfels bleven heersen en de meningen verdeeld. Uiteindelijk hebben we besloten dat Reus onze enige, echte oogappel blijft!

Tot slot: Op instagram was er volop verwarring over mijn naamsverandering. Precies wat ik al verwachtte en waarom ik ook lang getwijfeld heb of ik die naam wel moest veranderen. 

Een korte uitleg: De naam "Het Poelhuys" kwam in mij op, toen we net in ons nieuwe huis zaten. Ons huis staat aan een poel... Met een knipoog naar een poolhouse (en daar we geen zwembad hebben, hebben we ook geen poolhouse) vond ik dat een leuke, passende naam voor onze woonstek.

Maar waarom nú dan toch die naamswijziging?

Dat komt omdat ik besloten heb te stoppen met bloggen. En waar het hier dus eindigt, vond ik het een goed moment om op Instagram een doorstart te maken met een nieuwe naam, los van mijn blog.

Ik kijk nog maar zelden op Blogger en betrap me erop dat het plaatsen van een nieuwe blogpost een gevoel van moeten bij me oproept. Wat ooit als een hobby begon, mag natuurlijk nooit `een moetje` worden. Via mijn instagramaccount kan ik mijn ei op gebied van het landelijke interieur kwijt en bloggen voegt daar tegenwoordig nog maar weinig aan toe voor mij.

Dus bij deze neem ik met een fleurige bos voorjaarbloeiers hier afscheid van jullie. Uiteraard hoop ik jullie terug te zien op Instagram, maar zo niet: Ik wens jullie alle goeds van de wereld!

Dank jullie wel voor de mooie blogjaren XXX

 Liefs,

Judith