DIY

Op Instagram kwam ik toevallig een voorbeeld van een zelfgemaakte poer tegen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want poeren zijn behoorlijk duur. Oké,je hebt met een DIY-product wel een replica in huis, maar: Het is zelfgemaakt, dus toch uniek!

Zodoende kwam ik terecht op Youtube.

Donderdagochtend, meteen nadat ik de sporen van de ochtendspits had opgeruimd, ging ik naar het huis van vriendin M.. Daar hebben we samen houten balken en planken uitgezocht en die naar de loods gebracht achterop hun terrein, waar haar man bezig was. Met het vriendelijke, doch dringende verzoek dat hij dat hout op maat gezaagd zou hebben als wij klaar waren met ons zwemritueel. Gelukkig is die man goed afgericht en stond het kratje met de gezaagde blokjes klaar toen wij uit het zwembad kwamen...

Gauw met dat kratje huiswaarts, want mijn jongste telg kwam alweer bijna uit school. Toen hij weer terug naar school was, kwam Bas van z'n werk. Nadat hij wat gegeten had, heb ik die krat met blokjes en sierlijsten meteen onder z'n neus gezet... Vriendinlief was inmiddels op weg naar ons, want we moesten nog eventjes bekijken welke blokjes we precies gingen gebruiken (Bas had inmiddels uit onze opslagcontainer nog een andere balk gevonden en daar ook nog blokjes van gezaagd)... Na wat passen en meten hadden we onze poeren zoals wij ze wilde hebben (wat robuuster dan het voorbeeld) en kon manlief de sierlijsten op maat zagen en alles aan elkaar schroeven/kitten terwijl wij even van de zon en een drankje genoten... Tja, iedereen moet z'n plek weten toch?

 

Wederom naderde het einde van de schooltijd, dus ging M. naar huis met de poeren. Om 18u00 heeft ze haar houthaard aangestoken en 'onze kindjes' ervoor gezet, zodat de kit snel kon drogen, twee uur later was ik alweer onderweg naar haar huis. Daar aangekomen zijn we met de welbekende muurvuller aan de gang gegaan...

Omdat we de poeren graag af wilden maken (ongeduldige typetjes), gingen ze wederom voor de brandende haard en gingen wij ondertussen wat drinken. Na de droogtijd doken we weer de garage in en gingen we met de verf aan de gang. Inmiddels bouwde de spanning zich op... Hoe zou het eindresultaat worden? Zou het ons wel lukken?

 M. heeft één kleur verf gebruikt en ik 3: Op de hoeken wat terrakleur, daarop een groen/grijze tint en die heb ik weer een klein beetje gemengd met antraciet. Daarna ging de koffieprut over de nog natte verf: M. vond dat maar raar en wachtte eerst geduldig af wat het met mijn poer deed, voordat ze het op haar exemplaar strooide.. Maar al snel zag ze het prachtige effect van de koffiedik!

 

Nadat de koffiedik verwerkt was, ging ik verder met de bloem... strooien en indeppen maar. Ik vond het een mooi effect geven, maar M. wachtte wederom eventjes af en koos ervoor om de bloem achterwege te laten: Leuk om samen zo'n DIY-project te doen, want iedereen voert het uit naar eigen inzicht! Zo ging zij grover te werk met de muurvuller en ik heb juist wat meer lagen in de afwerking verwerkt. Op deze manier kregen we beide een 'eigen' poer.

Laat op de avond waren we klaar, maar ik wilde uiteraard graag mijn poer mee naar huis nemen. Dus ging ie weer voor de haard, kwamen er hapjes en drankjes op tafel om het wachtproces zo aangenaam mogelijk te maken en droop haar wederhelft vrij snel af na al dat gekakel van ons lang genoeg aangehoord te hebben...

Tegen de tijd dat ik thuis kwam met mijn poer, was Bas al in dromenland. Ik kon het niet laten mijn nieuwste aanwinst nog snel een plekje gegeven in onze unit... Vanzelfsprekend (toch?)) kreeg hij de volgende ochtend alsnog een ander plekje en ik ben best trots op wat we in elkaar gefröbeld hebben met z'n allen... Het was letterlijk een dagtaak én teamwork, maar dan heb je ook wat!

Ik ben benieuwd of jullie handen al jeuken?

Liefs,

Judith