Afscheid

Vandaag is een beladen en rare dag...

Vandaag denk ik aan mijn nuchtere (familietrek?), dappere en stoere grote nicht Rikie...

Als jong meisje keek ik tegen haar op... Zij kreeg een dochter toen ik nog maar een klein meisje was en haar baby vond ik prachtig! Mijn babypop (in mijn beleving geen pop, maar een baby;-)) heb ik dan ook vernoemd naar mijn achternichtje... Toen werd dat babietje een peutertje en ik een pubertje en onze wegen scheidden.

Door het leeftijdsverschil van +10 jaar, zijn Rikie en ik elkaar uit het oog verloren. Tot ik in 1995 onze hond kocht en daarmee naar de hondenschool ging. Daar kwam ik Rikie weer tegen: Ik als leerling en zij als trainer. Er liep nog een andere trainer rond, Rob. Een leuke, spontane vent waarmee het gezellig vertoeven was... Dat vond Rikie ook, want rond die tijd is er liefde tussen die twee opgebloeid! Na ruim twee jaar hondenschool ben ik gestopt met het volgen van cursussen...

Jaren later kwam ik weer met haar in contact. Via onze tante... Qua leeftijd zit Rikie tussen mij en onze tante in. Ik kwam regelmatig bij mijn oom en tante over de vloer en zij waren op hun beurt bevriend met Rikie en Rob. M'n tante wist van mijn woonpassie af en vertelde me dat Rikie zo'n mooi huis had, dat ik dat eigenlijk eens moest zien... Zo geschiedde en inderdaad: Wat wonen zij mooi, in hun zelfgebouwde landhuisje midden in de bossen! Na dat bezoekje hebben we nog vaker afgesproken en hielden we ook contact via de PC... Soms ging ik naar haar voor goede raad, dan bezorgde zij mij weer dozen vol woonbladen toen ik maanden plat moest, maar vaak ook gewoon voor een kletspraatje...

Maar mijn nicht is ziek... Heel erg ziek... Járen geleden vond ze een heel klein knobbeltje is haar borst, niet meer dan 'een insectenbeet' zoals ze zelf zij. Maar het was mis, helemaal mis... Meteen vanaf de eerste diagnose was het duidelijk dat zij deze strijd niet kon winnen en het werd een kwestie van verlengen... Ondanks dat ze er vele jaartjes bijgesnoept heeft, is de strijd nu echt gestreden...

Ik heb ontzettend veel respect voor haar, hoe zij zich door deze ziekte heen gestreden heeft. Mocht ik ooit met hetzelfde bijltje moeten hakken als haar, ben ik al blij met een fractie van haar kracht! Ik ben dankbaar dat we de afgelopen jaren toch weer in contact zijn gekomen met elkaar... Die herinneringen zal ik koesteren...

Vandaag is het moment gekomen dat zij afscheid neemt...
Afscheid van het leven...

Vandaag is de dag die in haar teken staat...
In gedachten bij haar...

Goede reis lieve Rikie,
Tot ooit!!!

Judith